ABC

w budowie

Buen Camino
czyli dosłownie Dobrej Drogi – to tradycyjne pozdrowienie hiszpańskich pielgrzymów. Po kilku dniach wędrówki te słowa stają się czymś, co każdego dnia dodaje sił, niesie zmęczonego pielgrzyma na skrzydłach braterskiej radości. Można nie znać hiszpańskiego wybierając się na Camino, ale te dwa słowa to obowiązkowy bagaż!

Credencial
Credencial del peregrino to paszport pielgrzyma, w którym na całej trasie zbiera się stemple (los sellos) – np. w schroniskach, w kawiarniach, w sklepach, ale również w muzeach i kościołach. Jest to bardzo ważny dokument – jest niezbędny do zameldowania się w schroniskach, można również dzięki niemu skorzystać z darmowych lub ulgowych atrakcji, np. z posiłku, z wejścia do muzeum, z wejścia na basen, czasem z jakiejś dodatkowej wycieczki. Credencial jest bardzo potrzebny również do tego, by w Santiago de Compostela otrzymać na jego podstawie compostelkę – zaświadczenie o odbytej pielgrzymce.

(Na Drodze z Sandomierza do Krakowa można otrzymać credencial we wszystkich parafiach, przez które przebiega szlak)

La Espada

Symbol zakonu Santiago – miecz zw. la Espada zakończony muszlą pielgrzymów do św. Jakuba

Muszla

Muszla małża (przegrzebka: Pecten Jacobaeus) jest symbolem pielgrzymki do grobu św. Jakuba. Dlaczego jednak muszla? Odpowiedzi na to pytanie są bardzo różne:
– bo św. Jakub był rybakiem;
– bo jest ona symbolem chrztu i zbawienia, które św. Jakub przyniósł Hiszpanii;
– bo jej „promienie” schodzą się w jednym punkcie, tak jak wszystkie caminos spotykają się w Santiago.
Najbardziej prawdopodobna wydaje się jednak odpowiedź najprostsza: średniowieczni pielgrzymi zbierali muszle na wybrzeżu Atlantyku jako dowód odbytej pielgrzymki. Potem dopiero zaczęto ozdabiać nimi płaszcze i kapelusze już przed wyruszeniem na szlak. „Codex Calixtinus” mówi, że pielgrzym podnosząc muszlę na brzegu oceanu bierze na siebie „jarzmo Pańskie” – zobowiązuje się do wypełniania Bożych przykazań. Powierzchnia muszli przypomina palce ludzkiej dłoni, którą posługujemy się czyniąc cokolwiek, muszla pielgrzymia ma zatem symbolizować dobre uczynki, których się podejmujemy. Wreszcie dwie połówki muszli, które bronią małża niby tarcze, mają nam przypominać o podwójnym przykazaniu miłości: Boga i bliźniego.
Dlaczego zatem muszla? Wydaje się, że dopiero suma wszystkich tych interpretacji narosłych przez wieki daje nam pojęcie o jej znaczeniu.

Plecak
nie powinien być zbyt ciężki. Mądrzy ludzie radzą, żeby jego waga nie przekraczała 1/10 wagi ciała. Chodzi o to, żeby wziąć ze sobą tylko rzeczy niezbędne. Kto nie potrafi się rozstać z tym, co niepotrzebne i poprzestawać na małym… będzie cierpiał. Jak w życiu. ;)

Rok Święty

to rok, w którym 25 lipca, czyli uroczystość św. Jakuba, przypada w niedzielę. Ostatni Rok Święty to 2004, a najbliższy wypada dopiero w 2010 roku. Kolejne – w następujących latach: 2021, 2027, 2032, 2038, 2049, 2055, itd. Tradycja obchodzenia Roku Świętego funkcjonowała w Santiago de Compostela od 1120, natomiast w Rzymie od 1300 roku.

Święty Jakub Starszy (lub Większy)
jeden z 12 apostołów. Syn Zebedeusza i Salome, starszy brat Jana Ewangelisty. Rybak znad jeziora Genezareth. Należał do trzech najbardziej zaufanych uczniów Chrystusa. Patron pielgrzymów i misjonarzy. Na początku IX w. pewien hiszpański pustelnik ujrzał gwiazdy na wzgórzu, które nazwano Compostela – „pole gwiazd” (wizję tę przypisuje się też biskupowi Teodomirowi w 772 roku). Wkrótce potem znaleziono tu zakopany w ziemi ołtarz z ludzkimi kośćmi, które wg legendy należały do św. Jakuba (hiszp. Sant Iago) i zostały przywiezione z Egiptu, po jego męczeńskiej śmierci w roku 42 z rąk Heroda Agrypy. Niemal całą Hiszpanią władali wtedy Arabowie. Odkąd król Ramiro rozgłosił, że święty w cudowny sposób zjawił się u jego boku w bitwie pod Clavajo (w 844 roku) i zabił aż 60 tys. wyznawców Proroka, Jakub – Syn Gromu – uznany został za patrona chrześcijan walczących z muzułmanami. W miejscu grobu św. Jakuba w Santiago de Compostela już od 1078 roku stoi jedna z najpiękniejszych romańskich katedr – cel licznych pielgrzymek.

Ultreia!
to prastare pozdrowienie pielgrzymów. Tak stare, że nikt do końca nie wie, co ono znaczy… :) Pojawiało się już w „Codex Calixtinus” w pieśniach ku czci św. Jakuba i już wtedy musiało być wyjaśniane. Najprawdopodobniej znaczy po prostu: idź naprzód! (od łacińskiego ultra – dalej, naprzód). Pojawia się często razem ze słowem suseia!, które miałoby znaczyć zmierzaj wyżej! (od łacińskiego supra – wyżej, ponad to). Te słowa stanowiły z pewnością zachętę do dalszego marszu i wewnętrznego doskonalenia się. W póżniejszych francuskich pieśniach pielgrzymów słowo „ultreia”

(część inform. pochodzi ze str. http://www.santiago.defi.pl; oprac. Emilia Kędziorek, Katarzyna Bednarz)